Gelezen in MAG-a-zine .
Er zou een stomme belgische wet zijn die het organizeren van reizen, langer dan 3 dagen, verbiedt aan particuliere clubs zoals een motorclub.
Dat zou concurentie zijn t.o.v. de reisbureaus.
Volgens het artikel in MAG-a-zine zou de enige oplossing zijn om voor elk reis dan maar een reisbureau onder de hand te nemen.
???
Nu wist ik wel dat ALLE belgische wetten stom zijn, maar van zulke onzin had ik nog nooit gehoord.
Particuliere clubs mogen geen reizen organizeren
Moderator: Abeloos
Particuliere clubs mogen geen reizen organizeren
Leo en Marie-Thérèse.
N51 02 39.7 E4 51 56.2 ,
bikers, hikers en andersdenkenden welkom.
N51 02 39.7 E4 51 56.2 ,
bikers, hikers en andersdenkenden welkom.
-
seabiker
-
seabiker
Heb reeds het desbetreffende artikel gevonden en gelukkig vallen wij onder de ' vrijstelling van vegunningsrecht'
OMZENDBRIEF BETREFFENDE DE VERGUNNINGSPLICHT VOOR REISBUREAUS IN DE SOCIO-CULTURELE SECTOR (13 februari 2004)
Wie reizen organiseert en verkoopt kan dit in Vlaanderen niet zomaar doen. De wet van 21 april 1965 op het statuut van reisbureaus verbiedt reizen te verkopen zonder vergunning.
De wet voorziet ook twee belangrijke uitzonderingen op de vergunningsplicht: een algemene en een bijzondere uitzondering.
1. De algemene uitzondering
Reisorganisaties moeten volgens de wet in beginsel over een vergunning beschikken.
Op deze vergunningsplicht bestaat een algemene uitzondering: zolang iemand reizen organiseert zonder dat dit kadert in een ?winstgevende werkzaamheid?, valt hij niet onder de wet van 21 april 1965 en mag hij dit doen zonder vergunning.
1.1. Wat betekent deze uitzondering?
Dit betekent dat wie geen winstgevende werkzaamheid beoefent niet vergunningsplichtig is
Een vrijwilligersorganisatie in de socio-culturele sector zoals bijvoorbeeld een buurtvereniging, een sportclub, een gepensioneerdenbond die tal van activiteiten voor haar leden organiseert waaronder occasioneel een meerdaagse reis, is op grond van deze bepaling vrijgesteld van de vergunningsplicht. Ook jaarlijkse reizen kunnen als occasioneel worden beschouwd.
Voor vele jeugdorganisaties zijn vakanties of reizen, bivakken of daguitstappen geen doel op zich, zoals in de commercieel-toeristische sector. Ze kaderen in dat geval niet in een winstgevende werkzaamheid, maar zijn een onderdeel van de socio-culturele werking van de organisatie. Ze zijn een middel om aan groepsvorming te doen. Deze jeugdorganisaties zijn dan ook niet aan de vergunningsplicht onderworpen.
Verenigingen die daarentegen een commerci?le activiteit uitoefenen en reizen verkopen vallen wel onder de wet van 21 april 1965 en moeten aan de vergunningsplicht voldoen.
In de praktijk komt het ook vaak voor dat men aanvankelijk reizen organiseert die niet kaderen in een winstgevende werkzaamheid maar dat na verloop van tijd een professionalisering en commercialisering van de activiteit optreedt, waardoor men wel vergunningsplichtig wordt.
Bijvoorbeeld: Een sportleraar organiseert een skireis voor zijn klas. De reis wordt een groot succes. Hij krijgt hiervoor zoveel bijval dat hij besluit meerdere reizen per jaar te organiseren eerst voor verschillende klassen, later ook voor collega?s, en na verloop van tijd ook voor buren en kennissen.
Artikel 1,?1 van de wet van 21 april 1965 bepaalt het volgende: ??1. Niemand mag een winstgevende werkzaamheid uitoefenen, die erin bestaat reizen of verblijven tegen vaste som, onder meer logies inbegrepen, te organiseren en te verkopen, ofwel als tussenpersoon, zodanige reizen of verblijven, vervoerbiljetten, logies- of maaltijdbons te verkopen, als hij het niet doet als hoofdbezigheid, bestendig en met een vergunning.?
Volledigheidshalve moet er op worden gewezen dat er ook nog een derde, zeer specifieke uitzondering bestaat: de door Toerisme Vlaanderen erkende sociaal-toeristische verenigingen (de zogenaamde ?opstaporganisaties? in het kader van ?Toerisme voor Allen?) genieten overeenkomstig artikel 19 van de wet vrijstelling voor bepaalde activiteiten.
Artikel 1,?5 van de wet bepaalt het volgende: ??5. In het kader van deze wet wordt onder winstgevende werkzaamheid verstaan: de activiteit van personen die, hetzij in eigen naam, hetzij in naam of voor rekening van een al dan niet met rechtspersoonlijkheid beklede derde, met of zonder winstoogmerk, een commerci?le, financi?le of industri?le activiteit uitoefenen en die producten of diensten te koop aanbieden of verkopen.?
Tenslotte besluit hij zich te richten op alle inwoners van zijn gemeente. Wat begon als een niet- vergunningsplichtige werkzaamheid evolueert zo naar een vergunningsplichtige werkzaamheid.
Zoals het vorige voorbeeld aangeeft, is de grens niet altijd duidelijk te trekken tussen wat wel en wat geen winstgevende werkzaamheid is. Bij twijfel is het aangeraden contact op te nemen met de dienst reisbureaus van Toerisme Vlaanderen. Toerisme Vlaanderen maakt deel uit van de Vlaamse overheidsadministratie en zal u met raad en daad bijstaan.
De minister vice-president van de Vlaamse Regering,
Vlaams minister van Werkgelegenheid en Toerisme,
Renaat LANDUYT
De Vlaamse minister van Binnenlandse Aangelegenheden, Cultuur, Jeugd en Ambtenarenzaken ,
Paul VAN GREMBERGEN
OMZENDBRIEF BETREFFENDE DE VERGUNNINGSPLICHT VOOR REISBUREAUS IN DE SOCIO-CULTURELE SECTOR (13 februari 2004)
Wie reizen organiseert en verkoopt kan dit in Vlaanderen niet zomaar doen. De wet van 21 april 1965 op het statuut van reisbureaus verbiedt reizen te verkopen zonder vergunning.
De wet voorziet ook twee belangrijke uitzonderingen op de vergunningsplicht: een algemene en een bijzondere uitzondering.
1. De algemene uitzondering
Reisorganisaties moeten volgens de wet in beginsel over een vergunning beschikken.
Op deze vergunningsplicht bestaat een algemene uitzondering: zolang iemand reizen organiseert zonder dat dit kadert in een ?winstgevende werkzaamheid?, valt hij niet onder de wet van 21 april 1965 en mag hij dit doen zonder vergunning.
1.1. Wat betekent deze uitzondering?
Dit betekent dat wie geen winstgevende werkzaamheid beoefent niet vergunningsplichtig is
Een vrijwilligersorganisatie in de socio-culturele sector zoals bijvoorbeeld een buurtvereniging, een sportclub, een gepensioneerdenbond die tal van activiteiten voor haar leden organiseert waaronder occasioneel een meerdaagse reis, is op grond van deze bepaling vrijgesteld van de vergunningsplicht. Ook jaarlijkse reizen kunnen als occasioneel worden beschouwd.
Voor vele jeugdorganisaties zijn vakanties of reizen, bivakken of daguitstappen geen doel op zich, zoals in de commercieel-toeristische sector. Ze kaderen in dat geval niet in een winstgevende werkzaamheid, maar zijn een onderdeel van de socio-culturele werking van de organisatie. Ze zijn een middel om aan groepsvorming te doen. Deze jeugdorganisaties zijn dan ook niet aan de vergunningsplicht onderworpen.
Verenigingen die daarentegen een commerci?le activiteit uitoefenen en reizen verkopen vallen wel onder de wet van 21 april 1965 en moeten aan de vergunningsplicht voldoen.
In de praktijk komt het ook vaak voor dat men aanvankelijk reizen organiseert die niet kaderen in een winstgevende werkzaamheid maar dat na verloop van tijd een professionalisering en commercialisering van de activiteit optreedt, waardoor men wel vergunningsplichtig wordt.
Bijvoorbeeld: Een sportleraar organiseert een skireis voor zijn klas. De reis wordt een groot succes. Hij krijgt hiervoor zoveel bijval dat hij besluit meerdere reizen per jaar te organiseren eerst voor verschillende klassen, later ook voor collega?s, en na verloop van tijd ook voor buren en kennissen.
Artikel 1,?1 van de wet van 21 april 1965 bepaalt het volgende: ??1. Niemand mag een winstgevende werkzaamheid uitoefenen, die erin bestaat reizen of verblijven tegen vaste som, onder meer logies inbegrepen, te organiseren en te verkopen, ofwel als tussenpersoon, zodanige reizen of verblijven, vervoerbiljetten, logies- of maaltijdbons te verkopen, als hij het niet doet als hoofdbezigheid, bestendig en met een vergunning.?
Volledigheidshalve moet er op worden gewezen dat er ook nog een derde, zeer specifieke uitzondering bestaat: de door Toerisme Vlaanderen erkende sociaal-toeristische verenigingen (de zogenaamde ?opstaporganisaties? in het kader van ?Toerisme voor Allen?) genieten overeenkomstig artikel 19 van de wet vrijstelling voor bepaalde activiteiten.
Artikel 1,?5 van de wet bepaalt het volgende: ??5. In het kader van deze wet wordt onder winstgevende werkzaamheid verstaan: de activiteit van personen die, hetzij in eigen naam, hetzij in naam of voor rekening van een al dan niet met rechtspersoonlijkheid beklede derde, met of zonder winstoogmerk, een commerci?le, financi?le of industri?le activiteit uitoefenen en die producten of diensten te koop aanbieden of verkopen.?
Tenslotte besluit hij zich te richten op alle inwoners van zijn gemeente. Wat begon als een niet- vergunningsplichtige werkzaamheid evolueert zo naar een vergunningsplichtige werkzaamheid.
Zoals het vorige voorbeeld aangeeft, is de grens niet altijd duidelijk te trekken tussen wat wel en wat geen winstgevende werkzaamheid is. Bij twijfel is het aangeraden contact op te nemen met de dienst reisbureaus van Toerisme Vlaanderen. Toerisme Vlaanderen maakt deel uit van de Vlaamse overheidsadministratie en zal u met raad en daad bijstaan.
De minister vice-president van de Vlaamse Regering,
Vlaams minister van Werkgelegenheid en Toerisme,
Renaat LANDUYT
De Vlaamse minister van Binnenlandse Aangelegenheden, Cultuur, Jeugd en Ambtenarenzaken ,
Paul VAN GREMBERGEN