Toen ik gistermorgen om kwart over acht nabij Eersel de A67 opdraaide richting Antwerpen was het nog een beetje schemerig,
maar in de verte lonkte al blauwe luchten.
Om kwart voor negen, ten zuiden van Geel, bleef dat beeld bestaan.
Toen ik tegen half tien arriveerde in het clubhuis van de Vlaamse club, herberg 't Huis aan de Provinciebaan in Rotselaar,
waren daar al een stel motards aanwezig, waaronder voorzitter Max en initiatiefnemer Dirk. De een na de ander kwam binnen
en konden we wat bijpraten. Het was bijna twee jaar geleden dat ik Max voor het laatst in levende lijve had gesproken.
We hebben afgesproken om in het voorjaar een gezamenlijke toerrit te organiseren in Zuid-Limburg/Voerstreek/Eifel/Ardennen.
Rond kwart over tien vertrokken we met een stuk of twaalf motoren richting het zuiden. Via een snelle rit over de E40 in
oostelijke richting staken we over naar uitrit 28, ten noorden van Hannut, om vervolgens via de N64 af te zakken naar Huy.
Je ziet Huy in de verte liggen in het Maasdal, en we kijken boven op de koeltorens van het reusachtige energiebedrijf aan
de Maas in de omgeving van Huy.
In Huy, bij het overbekende kruispunt aan de Maas, konden we nog net allemaal onze motoren parkeren langs de kade.
Er tegenover was nog plaats genoeg in caf? 'La Terrasse' en daar dronken we koffie.
Na de koffie, rond tien over half twaalf, ging het verder naar het zuiden langs Barvaux, Hotton en La Roche af tot het
meest zuidelijke punt bij Barri?re de Champlon, om vervolgens naar het westen af te buigen.
Om tien over een hebben we onze tank weer allemaal bijgevuld in Wavreille.
We zijn nog doorgereden naar Rochefort, waar we rond half twee een gelegenheid vonden voor een eenvoudige
lunch (Croque Monsieur) met een cola'tje.
Teruggekomen op de parkeerplaats viel me plotseling op hoe smerig hij daar stond te zijn tussen al die blinkende
Vlaamse bolides. Ik zal hem deze week toch maar eens kuisen, hoewel dat niet mijn favoriete werkje is
Na de lunch, rond kwart voor drie, heb ik de Vlaamse kornuiten uitgezwaaid, want ik moest in vliegende vaart via
de snelste route naar huis zien te komen. Zij reden nog door naar het eindpunt bij de Abdij de Maredsous in Sosoye.
Ik had afgesproken om vijf uur thuis te zullen zijn om samen nog even naar een verjaardag te gaan in de familie.
Het zat er net in. Om vijf voor vijf landde ik op de klep (duivenmelkers-jargon). Toch was er nog tijd om onderweg
een paar mooie plaatjes te schieten.
Ik heb me af en toe wel een beetje moeten haasten
, maar dat kon best, want er was weinig verkeer op de A4
en de A15.
niet vergeten die ons sportief uigeleide deden vanuit het cluphuis.
was alles tiptop zoals hierboven al meermaals beschreven. Ook het retourritje onder leiding van Ivo was best te pruimen. 
, aan welk knoppeke moete daarveur draaien